Funkcjonowanie mięśni

Mięsień nigdy nie działa w pojedynkę, żaden nie jest bowiem w stanie całkowicie się odizolować.

W każdym ruchu jest równowaga między mięśniami agonistycznymi, antagonistycznymi i stabilizującymi.

•  Mięśnie agonistyczne to te, które kurczą się koncentrycznie (wywołuja ruch).
• Mięśnie antagonistyczne to te, które przeciwdziałają nadmiernemu skurczowi danego mięśnia, wywierając na dźwignie kostne siły przeciwnie skierowane.
• Mięśnie stabilizujące to te, które ustalają odcinki ciała niebiorące udziału w danym ruchu; jest to stabilizacja sąsiednich stawów niebiorących udziału w ruchu.

Prostym przykładem jest zginanie bicepsa. Mięśniem agonistycznym jest sam biceps, antagonistą – triceps, a stabilizującymi są piersiowy większy, najszerszy grzbietu, obłe, kruczoramienny, podłopatkowy, podgrzebieniowy, ramienny. Oprócz tego również nadgarstek potrzebuje stabilizacji, nad którą pracują zginacze nadgarstka i palców, razem z mięśniami odwracającymi przedramienia. Jak widzimy, każdy ruch wymaga skomplikowanego procesu.

Aby zobaczyć różnicę  między sytuacjami, w których mięsień antagonista rozluźnia się i wręcz przeciwnie – kurczy się ekscentrycznie, przeanalizujmy inny prosty przykład. Kiedy wykonujemy prostowanie nóg w siadzie na maszynie, mięśniami agonistycznymi są mięśnie czworogłowe, , które się kurczą, a antagonistycznymi dwugłowe uda. Kiedy jednak kopiemy piłkę, mięśniami agonistycznymi nadal są mięśnie czworogłowe, a antagonistycznymi dwugłowe uda, chociaż w tym przypadku kurczą się ekscentrycznie, aby zwolnić ruch nogi i zapobiec urazowi kolana