Próg anaerobowy

W miarę jak wzrasta intensywność ćwiczenia, zwiększa się tętno i nadchodzi moment, w którym zapotrzebowanie na energię jest tak wysokie, że nie możemy dostarczyć komórkom wystarczającej ilości tlenu do spalania. Z tego powodu dokonuje się ono bez tlenu i w sposób niepełny, z wytworzeniem substancji odpadowej, jaką jest kwas mlekowy.

Temu punktowi odpowiada pewna liczba uderzeń serca na minutę – wartość tę nazywamy progiem anaerobowym. Jest on różny u różnych osób, odpowiednio do ich poziomu wytrenowania.

Istnieją różne testy, które pozwalają nam dokładnie określić, jaki jest nasz próg anaerobowy. Wymagają one jednak sprzętu, którym zwykle nie dysponują siłownie. Mierzą one stężenie kwasu mlekowego we krwi. Zwykle szacuje się, że w czasie treningu aerobowego tętno wynosi około 85% tętna maksymalnego (maksymalnej stawki serca).

Istnieje jednak tak zwany Test Conconiego, do którego oprócz pulsometru i stopera nie potrzeba żadnego innego specjalistycznego sprzętu treningowego. Wykonanie tego testu należy rozpocząć od wyznaczenia 200 metrowego odcinka. Następnie badany rozpoczyna trucht na dystansie 200 metrów jednocześnie uruchamiając pomiar tętna w pulsometrze oraz stoper. Każdy kolejny 200 metrowy odcinek należy pokonać bez przerwy przed poprzednim z nieznacznie większą prędkością (krótszym czasem). Bardzo ważne jest, by po każdym przebiegniętym odcinku zanotować tętno (właśnie dlatego zalecane są pulsometry umożliwiające zapisanie tętna w pamięci). Test prowadzony jest do momentu, w którym badany nie jest już w stanie dalej biec (do odmowy), a także, gdy prędkość biegu w kolejnych odcinkach nie zwiększa się lub maleje.